przeciwny kierunek

См. также в других словарях:

• przeciwny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, przeciwnyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} znajdujący się, położony naprzeciwko czegoś; przeciwległy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przeciwny brzeg rzeki. Przejść na przeciwną stronę ulicy …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kierunek — m III, D. kieruneknku, N. kieruneknkiem; lm M. kieruneknki 1. «strona, ku której zwraca się jakiś ruch lub zwrócony jest jakiś przedmiot; droga, linia prowadząca do jakiegoś miejsca, celu» Kierunek niewiadomy, południowy, poziomy, przeciwny.… …   Słownik języka polskiego

• kierunek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. kieruneknku {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} strona, w którą zmierza ruch lub zwrócony jest jakiś przedmiot; też: droga, linia prowadząca do celu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kierunek… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• odwrócić — dk VIa, odwrócićcę, odwrócićcisz, odwrócićwróć, odwrócićcił, odwrócićcony odwracać ndk I, odwrócićam, odwrócićasz, odwrócićają, odwrócićał, odwrócićany 1. «skierować w inną stronę; obrócić» Odwrócić głowę. Odwrócić twarz do kogoś. Odwrócić od… …   Słownik języka polskiego

• zawrócić — dk VIa, zawrócićcę, zawrócićcisz, zawrócićwróć, zawrócićcił, zawrócićcony zawracać ndk I, zawrócićam, zawrócićasz, zawrócićają, zawrócićaj, zawrócićał, zawrócićany 1. «zmienić kierunek drogi na przeciwny temu, w którym się szło lub jechało; pójść …   Słownik języka polskiego

• zawracać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zawracaćam, zawracaća, zawracaćają, zawracaćany {{/stl 8}}– zawrócić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zawracaćcę, zawracaćci, zawracaćwróć, zawracaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• antyhumanistyczny — antyhumanistycznyni «przeciwny, wrogi humanistycznym prądom, kulturze humanistycznej» Antyhumanistyczny kierunek, prąd …   Słownik języka polskiego

• pod — «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami pełniącymi ich funkcję) w narzędniku lub bierniku» 1. «tworzy wyrażenia określające zlokalizowanie lub skierowanie czegoś poniżej jakiegoś przedmiotu oraz wyrażenia oznaczające przedmiot… …   Słownik języka polskiego

• posybilizm — m IV, D. u, Ms. posybilizmmie, blm polit. «kierunek we francuskim ruchu robotniczym w końcu XIX i na początku XX w., stosujący politykę możliwości głoszący stawianie celów możliwych do osiągnięcia; przeciwny rewolucyjnym metodom walki, wiązał się …   Słownik języka polskiego

• tył — m IV, D. u, Ms. tyle; lm M. y 1. «część, strona czegoś przeciwległa w stosunku do przodu, frontu, najdalej położona w stosunku do części przedniej danego przedmiotu; u człowieka: część ciała po stronie pleców, u zwierząt: część ciała najdalej… …   Słownik języka polskiego

• ujemny — 1. «nie mający wartości, nie zasługujący na pozytywną ocenę; świadczący o braku wartości; negatywny, niepomyślny, niezadowalający» Ujemne cechy charakteru. Ujemna opinia o kimś. Ujemne zjawiska w jakiejś dziedzinie życia. Przedstawić coś w… …   Słownik języka polskiego